Çocuklara yönelik bir resim kursuna misafir olarak katıldı bizim oğlanlar.
Malzemelerinizi kendiniz götürdüğünüz, bir kuruluşun sponsorluğunu yaptığı ücretsiz bir kurstu bu.
Ufağım çizime çok meraklı.
Bence 5&6 yaş, çocuklarla sanatçı ruhun tavan yaptığı bir yaş.
Boyalarla oynamak onun daha fazla ilgisini çeker diye ayarlamıştım ama yapılandırılmış bir ortam olduğunu görünce bizim ufaklığın sanatçı ruhu içeri kaçtı :)
Hangi boyayı istersin, ne resmi yapacaksın demişler. Bizimki de çoğunlukla sürrealist takıldığı için :) cevap verememiş.
Elinde Van Gogh çizimli fotokopi boyama kağıdı ile çıktı dışarı. Resim yapacakmış ama, evde :)
Büyüğüm ise kağıtlara gömülmüş, resim hocasının gösterdiği teknikleri hemen öğrenmiş, 2 saat boyunca kafasını kaldırmadan resim yapmış. En son resmi bitirip havaya kaldırdığında kursun hocası değerlendirdi yanımızda.
'Çok yetenekli bir çocuk, diğerleri hep gösterdiğim renkleri kullandılar ama oğlunuz çok canlı ve farklı renkler kullandı. Net çizgileri var. Kendine has, mutlaka yönlendirin' dedi.
Çocuğumu mu tarif etti, bence hayır.
Okulsuz çocuklardı genel olarak bence tarif ettiği :)
Bize nasıl yapıyorsun diye soruyorlar,
Ne yaptığımız değil, aslında neyi yapmadığımızdır belki de önemli olan...
sonsöz: hayır, çocuğumun ilerde bir Van Gogh olacağını düşünmüyorum.
Ama estetik duygusu gelişmiş,
hayatın zorluklarıyla boğuşurken kafasını kaldırdığında başının hemen üzerindeki güzellikleri görebilecek bir bakışa sahip olmasını,
evet, bunu kazanmış olmasını yürekten diliyorum.
'Kazanmış' mı dedim?
Cıks, olmadı.
'Korumuş' olacaktı doğru kelime...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder