KENDİNİ YALNIZ HİSSEDEN OKULSUZ EĞİTİM ANNESİ,
Yoruldun değil mi?
Hayır, evde eğitimi organize etmenin, çocuğunla her daim hem hal olmanın yorgunluğu değil bu,
Sen asıl MÜKEMMEL İNSAN yaftasından yorgunsun.
İnsanlar seni olduğun yerden alıp olmadığın bir yere yerleştirdiğinde,
Bazılarının gözünde hata yapma, insan olma, zaafların bulunma hakkın elinden alındığında,
Sanki dünyanın en sabırlı annesi, en düşüncelisi, en mükemmel annesi senmişsin hissi sana yaşatıldığında…
Fark etmediler bile, seni nasıl yalnızlığa ittiklerini,
onure ettiler sandılar, aksine…
İnsan en çok neyden yorulur, bitap düşer bilir misin?
Günün bereketi, çocukların talepleri, evin işlerinden mi?
Hiç sanmıyorum,
yalnızlık hissidir, insanı en çok yoran.
Sen hep başkasın ve aykırı. Anormal sensin, normal onlar..
Normale yaslanmanın konforunu feda ettin, inancına.
Pekiyi, inandığın gibi yaşamazsan sen sen olabilir miydin?
İdeallerini hayata geçirme fırsatını her bulduğunda yemiş bulmuş çocuk sevincini örseleyip, hayır ben de sizin gibiyim diyebilir miydin?
Yara almaz mıydı kişiliğin, yok olmaz mıydı şahsiyetin..
Çocuğunun olası bir arıza ihtimaline karşı bile tepende olanlar var, bilirim.
Zira sen başkasına, şartlara kolaylıkla yıkılan o sorumluluğu üstlendin, bi başına.
Tereddüt etmeden..
İnandın ve,
Güvendin ya insan tabiatına,
Fıtratın kodlarını takip ettin ya.
Tek yaptığım buydu deyince de,
Mükemmel öğretmen sandılar bu defa da.
Uzman olmak gerekir öğretmek için, hay-da!
Ama senin de bir insan olduğunu unuttular,
Zaafların olduğunu, hatalarının olduğunu..
Sen hatırla lakin.
Ben olsam yapamam, demeleri kendilerine ilişkin,
Sana değil.
Serzenişlerini dahi mütevazılık sanmaları
Seni olmadığın bir yere koymaları,
Bilmeden yormaları…
Teslim et hakkını,
İç sesini harekete geçirdin birşeylerin,
Ve
Kelebek etkisi başladı.
Olduğun gibi anlaşılma hakkını
aldıysa da elinden
Sen bir başlangıç yaptın
Gerisi Allahu alem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder