Çocuklarım doğduktan sonra insan fıtratı üzerine yoğun bir şekilde düşünmeye başladım. İnsan nasıl konuşur, nasıl öğrenir? Nasıl hayatta kalır? Nelerdir en büyük gereksinimleri? Karşılanmazsa neler olur?
Bu öğrenme yolculuğum esnasında oğullarım büyürken pek çok durağım oldu. Adem Güneş ile başladım, Maria Montessori ile devam ettim. Waldorf, Reggio Emilia yöntemleri. İslam pedagojisi üzerine okudum. Önceden beri dikkatimi çeken Homeschool (Evde eğitim) ve Unschool (okulsuz eğitim) akımları ile daha yoğun hemhal oldum bir süre. Orası bana kapılar açtı ve devam ettim: Çocuk merkezli öğrenme (child-led learning), projelerle öğrenme (project-based learning), ilgi temelli öğrenme (interest based learning), doğal öğrenme (natural learning). Ve halen okumalar yaptığım Liderlerin Usulüyle Eğitim (Thomas Jefferson Education)...
Daldan dala atlar, bazılarına uzunca bazılarına kısacık konarken, kafamın karıştığı kaybolduğum oldu. Bir ışık bulup yüreğimin çarpıp 'işte bu' dediğim de.
Geriye dönüp baktığımda geçtiğim duraklar hamd etmeme vesile oluyorlar.
Yolculuk devam ediyor o kesin. Vardığım bir kanı var ki beni çok heyecanlandırıyor. Onu en son söyleyeceğim...
Hani hangisi diyor insan bazen.
Hangisini seçsem, nasıl ilerlesem.
Böyle bir matematik yok benim için. Hepsinden aldıklarım şekillendiriyor hem zihnimi ve hem pratiğimi. Kendimi eklektik olarak tanımlayabilirim.
Biraz ondan biraz bundan biraz da şundan...
Aileme uyan formülü sadece ben bulabilirim zira.
Uymayan elbise için ısrar etmeye ya da işe yarayan bir metot için, hayır bunu kullanamam diye peşinen reddetmeye de mesafeliyim.
Biraz mizaç meselesi. Okumalarım sırasında gördüm ki bu metotları bulanlar kendi mizaçlarından, toplumsal koşullarından bağımsız oluşturmuyorlar kuramlarını. Hatta bunlar fazlasıyla etkili diyebilirim.
Ve vardığım kanı odur ki;
Her aile sayısınca farklı eğitim yaklaşımı, her aile sayısınca farklı eğitim metodu var.
Sistematik hale getirilsin ya da getirilmesin, her ailenin yöntemi orjinal ve biricik.
Buna yürekten inanıyorum.
Ve inanılmaz heyecan verici buluyorum. Keşfedilmeyi bekleyen ne çok şey var.
Ve bu yolculuk çok kıymetli geliyor gözüme...
Okulsuz eğitimin güzelliği de burada; bu farklılıkların dilenen şekilde yaşanabilmesine olanak vermesi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder