Gece Çalışması

Çocuklarıma dair ilginç bir gözlemim, akademik çalışmaları gece yapmaya meyilli oldukları...
Gündüz sabahın ilk saatleri zinde kafayla daha iyi çalışılır, düşüncesi herkes için doğru değilmiş meğer.
Serbest kalınca insan kendine en uygun ritmi keşfedebiliyor, gördüğüm.
Bizim oğlanlar da sabah hareket, gece aritmetik diyenlerden.

Herkes toparlanıp yatmaya hazırlanırken, geliyor bunlara bir heves, durdur durdurabilirsen.
Geçen gece üç kağıt beş kağıt derken, ee artık yeter, bu kaçıncı kağıtlar yatalım artık dediğimde, içindeki ironiyi gördüm bir an.
Şu ödevler bitsin artıııık diyen çocuklarla, bizim o anki ironik halimiz.

Çocuklar gerçekten öğrenmek istiyorlar.
Kağıtlarla öğrenmek de istiyorlar, evet.
Kendi hallerine kalınca çok da değer veriyorlar üstelik.
Anlattığımız şeylere dikkatleri çekiliyor.
Sürekli bölünmüyorlar çünkü.
Sürekli iteklenmiyorlar da.
Gün içinde hareket özgürlükleri kısıtlanmıyor.
Doğal olarak ilgi duyuyorlar, kelimeler ve sayılar dünyasına.

Yine de kağıt üzerindeki o dil, yabancı geliyor biraz onlara.
Niçin bu kadar 'tanım' olmak zorunda?
Niçin bu kadar soğuk ve teknik olmalı bu dil?
Anlayamıyorlar.
Ama kendi istekleriyle alışıyorlar buna da.
Bu lazımsa hayatta, diyorlar adeta, amenna ona da.
Ama bizim hazır olduğumuz ve
bizim talep ettiğimiz zamanda...